Hoe ziet jouw kerngroep eruit in jouw transitieopgave? Is dit een weerspiegeling van onze samenleving? Is er ruimte voor een echt afwijkende mening of perspectief? En hoe kunnen we daadwerkelijk álle wijsheden benutten? Op ontdekkingstocht…

Als het gaat om uitdagende transities, dan is het fijn om houvast te hebben, om op iemand te kunnen terugvallen, die rustig blijft in tijden van storm. Die vertrouwen uitstraalt over de te bewandelen weg ook al weten we niet hoe die eruit gaat zien. De behoefte aan leiderschap valt vandaag de dag dan ook niet weg, juist niet!

Het is onvermijdelijk op weg naar een nieuwe realiteit, allerlei onverwachte, lastige situaties tegen te komen. Onlangs werden deze beren op de weg in een sessie als ‘veelkoppige monsters’ en ‘schijnbaar onoverbrugbare kloven’ benoemd. Hoe toepasselijk?! Ervaring leert dan ook dat uitdagingen de norm zijn in een transitie, omdat systeemverandering nou eenmaal zeer hardnekkig is. Maar hoe veerkrachtig zijn we als mensheid om met complexe transities om te kunnen gaan en hoe kunnen we dit bewuster ontwikkelen?

Zonder wederkerigheid is een transitie onmogelijk. Op wederkerigheid worden langdurige relaties gebouwd. De basis van de menselijke cultuur is erop gebaseerd. Het is bewust kiezen voor afhankelijkheid van elkaar. Ik heb iets wat jij niet hebt en jij hebt iets wat ik niet heb. Maar hoe geven we een langdurige gezonde relatie vorm waar beide partijen wat aan hebben?

Om verandering teweeg te brengen, is het nodig dat mensen gaan bewegen. Dat gaat over het daadwerkelijk veranderen van gedrag en dan niet van maar enkele personen, het vraagt om een zichzelf vergrotende groep. Hoe ontstaat zo’n olievlekwerking? Hoe komen mensen van een idee tot uitvoering? Hoe komen die goede ideeën vervolgens ook tot opschaling? Dat het gaat stromen. Inspiratie van wolven en voodoo!